Athavanitalya gosti..

आठवणी कशा एकदम भर्रकन येतील सांगता येत नाही..  निलयला बटर खूप आवडतं -- परवा नान गरम करून पानात वाढल्यावर त्याने पूर्ण बटर ची 'स्टिक' त्यावर फिरवली व गरमागरम नान वर छोटा थर तयार झाला -- मग त्याने तो आधी बोटाने थोडा खाल्ला.. ते पाहून मला आजी ताक करत असताना लोण्याचा गोळा कशी हळूच माझ्या तोंडात घालायची ते आठवलं.. आणि कधी भाकरी केली असेल तर त्यावर मस्त लोण्याचा गोळा व लसणाची चटणी लावून द्यायची ते आठवलं ... अहाहा काय स्वर्गसुख होतं ते खाणं म्हणजे! आजीचं प्रेम त्यात ओथंबून भरलेलं असायचं नि त्यामुळेच त्याची गोडी अवीट वाटायची.

दुसरी अशीच आठवण अली.. निलयला लसूण सोलायला सांगितलं आणि मृणाल म्हणाली २/३ दे - तर त्यानं विचारलं कि २/३ म्हणजे २ + ३ का २ का ३ का २x३?  मला गम्मत वाटली.. असं दादा अनेकदा म्हणत असत.  ४-५ द्या म्हणलं कि ४ + ५ कि ४X५ असा त्यांचा तर्क सुरु असे.  हा विचार करायची पद्धत हि जीन्स मध्ये येते का? असा मला प्रश्न पडला..

Appreciation of imprection

This thought came to my mind during my reflective silence.

No moment will be perfect. But when you begin to appreciate the imperfection of a moment, you have begun to understand how to live life.

This is true no matter what you are doing.  No matter what you get, you will find something amiss -- and it is up to you whether you focus on what you have, repent/regret for what you are missing or strike a balance and appreciate it.